www.dworekprzeznaczenia.fora.pl

Hugh Garver.

Hugh z zadowoleniem zauważył, że nie zaprzeczyła. Że kolejny raz, nie starała się pokazać, jak to bardzo jest na 'nie'. Że przysłowiowo 'dała się złapać' Wcale nie chciał jej puszczać, naprawdę podobała mu się jej 'wiotka kibić'.
-nie, łasa kobieto, nie tutaj.-uśmiechnął się do niej szeroko. Powoli wycofał swoją rękę z jej pleców i delikatnie wymuskał z jej dłoni pistolet.
-z tym długo nie potańczysz.-Nie puścił jednak jej dłoni.

Abby Morgan.

-Łasa? - spytała Abby i prychnęła, a gdy zobaczyła, że wyjmuje jej broń z ręki, cicho się zaśmiała - teraz to Ty mi będziesz grozić?
Spojrzała na niego i puściła jego dłoń(pomimo, że nie chciała), po czym przykucnęła by wziąć na ręce kota, który upominał się o chwilę uwagi już przez dłuższy czas.
- Masz jakieś plany? - spytała, może trochę za szybko, wplatając palce w futro kociaka. Gdy trzymała Diego, od razu stawała się spokojniejsza, bardziej zrelaksowana, tak było też teraz. Dziewczyna zdmuchnęła grzywkę z oczu i przejechała wzrokiem po twarzy jej towarzysza. "Czemu musisz tak na mnie działać?!", krzyczała w myślach.

Hugh Garver.

Hugh potarł swoją swoją szczękę z dwu dniowym zarostem (xd) i uśmiechnął się. Skrzyżował ręce na klatce piersiowej.
-mam.-odparł krótko i przejechał dłonią po blacie kuchennym.

Abby Morgan.

- To co tu jeszcze robisz? - spytała kiedy kot wyskoczył z jej rąk i również skrzyżowała ręce, odwzajemniając uśmiech.

[ach ten jego zarost x3]

Hugh Garver.

-czekam, aż się pozbierasz i wychodzimy.-rzekł i spojrzał na nią.

[walczymy o nagrodę za najkrótsze posty.]

Abby Morgan.

"Co za...", pomyślała Abby, ale jedynie roześmiała się melodyjnie.
- A skąd pewność, chcę gdzieś iść? - przyjrzała mu się badawczo - w ogóle, to Ty sobie ubzdurałeś chyba, że jesteśmy umówieni albo o czymś nie wiem...

[wysiliłam się trochę, parę słów więcej od Cia, koksisz XD]

Hugh Garver.

Hugh przez chwilę przyglądał się dziewczynie. Po chwili podszedł do niej, oparł się rękoma o szafkę zagradzając jej drogę i przybliżył swoją twarz do jej.
-powiedz mi tylko to w twarz, a wyjdę i nie będziesz musiała już mnie widzieć

Abby Morgan.

Nie oczekiwała tego. Na parę sekund zrobiło się cicho, Abby nie wiedziała co powiedzieć. W końcu postawiła na szczerość, "a co mi tam", pomyślała.
- Przykro mi - powiedziała automatycznie oblizując wargi i uśmiechnęła się szeroko - ostatnio kiepsko mi idzie kłamanie.
Zwłaszcza gdy jest tak blisko, dodała w myślach.

Hugh Garver.

Hugh uśmiechnął się. Tak jak podejrzewał, Abby nie próbowała już udawać, że go nie lubi. Wziął swoje ręce z szafki i zrobił dla Abby miejsce.
-w takim razie czekam na ciebie.

Abby Morgan.

-Po co? - spytała rozbawiona i powędrowała do salonu gdzie założyła buty, a chwilę potem stała już przy otwartych drzwiach - ja już przecież wychodzę, idziesz?

Hugh Garver.

Hugh nie tracił uśmiechu z twarzy. Pokręcił głową spoglądając na Abby. Ta kobieta nigdy nie przestanie go zadziwiać. Ruszył w jej kierunku i wychodząc, nieznacznie się o nią otarł.
-wybacz, masz ciasny przedpokój.-rzekł z uśmiechem.

[uliczki]

Abby Morgan.

Dziewczyna tylko parsknęła śmiechem i pokręciła głową, po czym z hukiem zamknęła drzwi za sobą.

[To zie teeeraz?]